Ο Υμηττός βρίσκεται  στη  Στερεά Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Νομό Αττικής, σε απόσταση 7,5 χιλ. ( Πλατεία Συντάγματος - κορυφή Εύζωνας σε ευθεία γραμμή ) Α - ΝΑ των Αθηνών.

Η υψηλότερη κορυφή  του  Υμηττού  είναι  ο  Εύζωνας υψ. 1.026,37 μ.

Εκτείνεται  από  το  Χολαργό, Αγία  Παρασκευή  και  Γλυκά  Νερά βόρεια, μέχρι  Βούλα  και  Βάρη νότια, χωρίζει δε το λεκανοπέδιο των Αθηνών από τη πεδιάδα των Μεσογείων.

Η λέξη Υμηττός, πιθανό να προέρχεται από τη πελασγική λέξη Ούμετ, ή Ύμητ, που η ετυμολογία της είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καθοριστεί. Κατά μία εκδοχή σημαίνει σκληρός, τραχύς, βραχώδης τόπος.

Επίσης τον Υμηττό, κυρίως το βόρειο τμήμα του, μέχρι πριν λίγα χρόνια τον έλεγαν και Τρελό. Για τις ονομασίες αυτές υπάρχουν πολλές εκδοχές, με πιο σοβαρές τις παρακάτω :

Η λέξη  Υμηττός προέρχεται  από  το  θύμος ( κοιν. θυμάρι ) που  έγινε  σιγά - σιγά θυμέτ - Υμέτ - Υμηττός. Οι  αρχαίοι ( Θεόφραστος ) ονόμασαν  θύμους, τα  φρύγανα που αφθονούσαν στον Υμηττό, και που  με  το  δυνατό  άρωμά  τους  έκαναν  τις μέλισσες να στροβιλίζουν σαν μεθυσμένες ( από το θυμός = διάθεση της ψυχής ). Από  αυτό  το φαινόμενο της "τρέλας" των μελισσών ονομάστηκε και το βουνό  Τρελός. Για  την  εξήγηση  όμως  αυτή, καθώς  και  για  την  ταύτηση των δύο ονομασιών του βουνού, δε γίνεται πουθενά μνεία στ' αρχαία κείμενα.

Τον Υμηττό τον χρησιμοποιούσαν και από την αρχαιότητα για μετεωρολογικό βαρόμετρο, δηλαδή βλέποντας την κορυφή του πρόβλεπαν τι καιρό θα κάνει, (Θεόφραστος : "Περί σημείων, υδάτων και πνευμάτων " Γ 43 ) γι αυτό και είχαν "τοποθετήσει " βωμούς του Ομβρίου Δία και του Προοψίου Απόλλωνα. Επειδή όμως παρά τις προβλέψεις, αρκετές φορές παρουσιάζονταν καιρικές ανωμαλίες, ονόμασαν με τον καιρό το βόρειο Υμηττό Τρελό (το νότιο Υμηττό τον έλεγαν Μαυροβούνι). Μάλλον αυτή είναι η πιο πιθανή εκδοχή.

Ο Υμηττός ανήκει  από  γεωλογική  άποψη  στην  αττικοκυκλαδική ζώνη  και  τα πετρώματά του που  είναι  μεταμορφωμένα  παλαιά  ιζήματα  χαρακτηρίζονται  για  την  κρυσταλλικότητά  τους. Περιέχουν ασβεστόλιθους, μαρμαρυγιακούς  σχιστόλιθους ( αθηναϊκό  σχιστόλιθο και σχιστόλιθο Καισιαριανής ) και μεγάλες μάζες μαρμάρου ( κατώτερο και ανώτερο μάρμαρο ).

Το βουνό της ιστορίας, των μικρών και μεγάλων σπηλαίων, των περιπάτων, των φράγκικων και βυζαντινών μοναστηριών του 11ου και 15ου αιώνα.

Στο  βόρειο  άκρο  του  Υμηττού, σε  υψ. 331 μ., βρίσκεται   το Μοναστήρι  του  Αγ. Ιωάννου  του Προδρόμου  του  ονομαζομένου  Κυνηγού, που ιδρύθηκε το 1185. Την ονομασία του την οφείλει κατά μία  εκδοχή  σ' έναν ηγούμενο το  Βασίλειο  Κυνηγό. Από  την  αρχή  σχεδόν  υπήρξε και διδασκαλείο όπου διδασκόταν η Φιλοσοφία όπως και στα μοναστήρια Αγ. Ιωάννου και Αστερίου, μετά το κλείσιμο των  Φιλοσοφικών  Σχολών  της  Αθήνας  από  κάποιον  αυτοκράτορα  του  Βυζαντίου. Από  αυτό  το γεγονός πήρε πιθανότατα και την ονομασία Μονή των Φιλοσόφων.

Θεωρείται ότι είναι μετά την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα, το σήμα κατατεθέν ολόκληρης της Αττικής.
Μόλις 4 Κm από την Ομόνοια, με μέγιστο ύψος 1024 μ. και συνολικό μήκος 20 Km., αρχίζει από εκεί που σβύνει η Πεντέλη και φτάνει σχεδόν ως τη θάλασσα, μετά τη Βούλα.

Σχετίζεται με την ανάπτυξη στην Ελλάδα της βοτανικής και της οικολογίας, αφού από τα μέσα του 19ου αιώνα, συλλέχθηκαν για πρώτη φορά σ’ αυτόν και ονοματίσθηκαν πολλά είδη φυτών. Αυτός είναι κι ο λόγος που, σήμερα, πολλά φυτά της ελληνικής πανίδας έχουν στην επιστημονική τους ορολογία, ως δεύτερο όνομα, τις λέξεις «hymettia» και «hymetiium».

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Σπάνια χλωρίδα και πανίδα

Το βουνό αυτό, μοναδικό σε χλωρίδα, με περισσότερα από 600 είδη φυτών, από τα οποία τα 40 είναι ενδημικά της Ελλάδας, είναι ισάξιο του Πάρνωνα και του Ελικώνα! Μερικά από τα είδη αυτά προστατεύονται με Προεδρικό Διάταγμα, με τη Συνθήκη της Βέρνης καθώς και με Αποφάσεις της Ε.Ε.

Ομως αυτό δεν αρκεί. Μεταξύ των φυτών του υπάρχουν και 44 είδη άγριας ορχιδέας. Και οι ειδικοί γνωρίζουν, πως η συγκέντρωση τόσων ειδών ορχιδέας, είναι ίσως η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, σε σχέση με την έκταση του βουνού. Κάθε φθινόπωρο τα κίτρινα κρινάκια, τα κυκλάμινα και οι φθινοπωρικοί κρόκοι στολίζουν το τοπίο, ενώ την άνοιξη η εικόνα είναι εξίσου θαυμάσια.

Στη χαμηλή ζώνη βλάστησης υπάρχουν οι λεγόμενοι «μεσογειακοί θαμνώνες»: Πουρνιάρια, κουμαριές, φιλίκια, αγριοτσικουδιές, αγριελιές, φρύγανα και βολβώδοι φυτά ανάμεσα σε μερικά πεύκα. Στην ανώτερη ζώνη, δηλαδή από τα 700μ και πάνω, υπάρχουν μόνο μικρά φυτά. Τέλος, από την πλευρά του Καρέα, της Καισαριανής και του Παπάγου, δεσπόζει το μοναδικό αισθητικό δάσος του, όσο δεν έχει ακόμα καεί!

Η πανίδα του βουνού πλούσια και αυτή σε ποικιλία ειδών: Χελώνες, σκαντζόχοιροι, λαγοί, αλεπούδες, κουνάβια, φίδια, πέρδικες, κοτσύφια, τσαλαπετινοί, νυχτερίδες αλλά και άλλα πουλιά, αρπαχτικά και μη, μόνιμοι φτερωτοί κάτοικοι, ή μεταναστευτικά είδη, βρίσκουν καταφύγιο στις πλαγιές του. Να σημειωθεί ότι, η χλωρίδα και πανίδα του Υμηττού απέχει πολύ ακόμα από το να είναι πλήρως γνωστή.

Θα μπορούσαν πολλά ακόμα ν’ αναφερθούν για τον πλούτο και τη μοναδικότητα αυτού του θαυμάσιου ορεινού συμπλέγματος, που στην Ευρωπαϊκή Ενωση καταγράφεται και ως προστατευόμενο οικοσύστημα του προγράμματος «ΦΥΣΗ 2000».